Zamerais Blog

Adana için ilkbaharın gelmesi demek turunçgillerin çiçek açması ve şehri güzel kokuların sarması demektir.  Fotoğraftaki limon çiçeğine ve gerideki tomurcuklara bir bakın! Her biri çiçek açtığında hava kimbilir ne kadar güzel kokularla kaplanacak!  İnsan bazen bir çiçek gibidir.  Bir yeniliği başlatıp değişmeden önceki hali çiçeğin tomurcuk hali gibidir. Tomurcukları açabilirse güzel kokular yayacaktır. Tomurcukları birer meyveye dönüşecektir. Ancak bazı tomurcuklar var ki çiçek açmadan önce başka başka rüzgarlara kapılırlar ve çiçek açamazlar. Çiçek açmamış tomurcukların yaprakları dağılarak öylece toprağa düşerler. Meyve vermeyen bu tomurcuklar eğer çiçek açabilseydi, kesinlikle bir meyveye dönüşme ihtimalleri de vardı.  Çiçek açmadan toprağa düşen tomurcuklar bu yüzden beni hüzünlendirir. O tomurcuklarda başlamadan bitmiş bir şeyler vardır. Bu hüznim, henüz var olma şansı bulamadan yok olan şeylere dair tuttuğum bir yastan kaynaklanıyor. O yüzden bir tomurcuk görd...

                                                     Hieronymus Bosch'un üç kanatlı, ünlü tablosunda (The Garden of Earthly Delights; Dünyevi  Zevkler Bahçesi)       Bu yazı aslında kısa bir hikaye tadında olsun istedim. Verdiğim uzunca bir aradan sonra birkaç kelime yazmak aslında o kadar zor olmaması gerek ama açıkçası kuru bir yazı da yazmak istemiyordum. Sürekli üreten biri değilim ki şunda bu malzeme çıkar diyeyim,desem de kafamı toplayıp yazamıyorum. Yazmak evet çok kolay bir şey değilmiş.     Çok olmadı yaklaşık bir hafta önce bir akrabamın evine gitmiştim. Hep beraber- canınız istesin istemem ama- mantı döküyoruz. Tabi bir yandan çaylar, bir yandan koyu sohbetler, teyzelerin geçmiş hikayeleri yok sadece tereyağı ile karın doyurmuşlar, yok gecenin yarısı hayvanları tek başına getirmişler daha çocuklar neler...